Η αντιγραφή απαγορεύεται
English Translation of this article
ΟΙ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΕ ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ ΑΝΑΓΝΩΣΤΩΝ,
ΕΙΝΑΙ ΔΟΣΜΕΝΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΓΓΕΛΙΚΗ ΑΝΑΓΝΩΣΤΟΥ,
ΒΑΣΗ ΤΗΣ ΘΕΣΗΣ ΤΟΥ ΒΙΒΛΙΟΥ:
“ΑΝΤΕΧΕΙΣ ΤΗΝ ΑΛΗΘΕΙΑ; ΤΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ ΑΙΧΜΑΛΩΣΙΑΣ”
ΕΡΩΤΗΣΗ: Τι ορίζουμε σαν υλικές επιθυμίες; Τα υλικά αγαθά γενικότερα ή το ότι κάνουμε πράξεις κακές και ανήθικες μαζί με τις ανάλογες (κακές) σκέψεις, για να αποκτήσουμε αυτά τα υλικά αγαθά τα οποία θέλουμε;
ΑΠΑΝΤΗΣΗ: Υπάρχει μια διαφορά ανάμεσα στις υλικές επιθυμίες και τις βιοτικές μας ανάγκες.
Σαν αρχή στη συμπεριφορά μας θα πρέπει να ορίσουμε το ΜΕΤΡΟ. Δηλαδή την ισορροπημένη συμπεριφορά.
Κάθε πράξη μας που ξεπερνά αυτό το μέτρο, την ισορροπία ή τα εσκαμμένα, αρχίζει να γίνεται προβληματική.
Παράδειγμα:
Έχουμε ανάγκη να φάμε για να επιβιώσουμε. Όταν όμως η κοιλιοδουλία μας κυβερνά, τότε παύουμε να εξυπηρετούμε την βιοτική μας ανάγκη και υποκείμεθα στο πάθος.
Έχουμε ανάγκη να ντυθούμε, αλλά η διαρκής ενασχόληση με την εμφάνισή μας, ενεργοποιεί την φιλαρέσκεια.
Έχουμε ανάγκη από ένα μεταφορικό μέσο για να κινηθούμε, αλλά η προσκόλληση στο εντυπωσιακότερο, ωραιότερο και γρηγορότερο μοντέλο, μας δένει με την ύλη.
Το ίδιο συμβαίνει με όλες τις ανάγκες μας. Κάθε πλεονασμός τροφοδοτεί το πάθος. Θα πρέπει λοιπόν για όλες τις ανάγκες μας να ορίσουμε μια νοητή διαχωριστική γραμμή, πέραν της οποίας να θεωρούμε πως έχουμε ξεφύγει από το μέτρο.
Αυτό όμως είναι το πρώτο σκέλος της βασικής άσκησης. Επειδή θα πρέπει να έχουμε πάντα κατά νου, ότι -σε περίπτωση έλλειψης- η διεκδίκηση ακόμη και των βασικών μας αναγκών θα μπορούσε ενδεχομένως να μας οδηγήσει σε ακραίες συμπεριφορές. Εκεί μπαίνει ένα άλλο κεφάλαιο ελέγχου του εαυτού μας… που προϋποθέτει αρκετή αυτογνωσία. Έτσι ερχόμαστε σε ένα άλλο ζήτημα που έχει να κάνει με τον ΤΡΟΠΟ διεκδίκησης αυτών των αγαθών, τον οποίο (τρόπο) θα πρέπει να έχουμε πάντοτε, κάτω από τον απόλυτο έλεγχό μας.
Θα πρέπει λοιπόν αρχικά κάθε άνθρωπος να εντοπίσει τα συναισθήματα που τον αναγκάζουν να ξεφεύγει από το μέτρο, προκειμένου να τα ικανοποιήσει. Τότε εύκολα θα διαπιστώσει πως πίσω από κάθε τέτοιο συναίσθημα κρύβεται κάποιο πάθος.
Τα πάθη και οι επιθυμίες, μας δένουν με την ύλη, σαν άγκυρες. Όσο και αν φωνάζει κάποιος ότι θέλει να λυτρώσει την Ψυχή του, αν τροφοδοτεί διαρκώς τα πάθη του, μοιάζει σαν να κτίζει πιο γερούς τους τοίχους της φυλακής του.
Θεωρώ όμως ότι η συνειδητοποίηση της Αλήθειας ότι ο άνθρωπος ζει μέσα σε μια εικονική πραγματικότητα όπου όλη προβάλλεται από τον υλικό του εγκέφαλο, τον βοηθάει ώστε να αποδυναμώσουν τα πάθη του, αφού διαπιστώνει, ότι τα υλικά αντικείμενα που μπορεί να τον έλκουν είναι απλώς φαντάσματα που ο άνθρωπος παγιδεύεται από αυτά.
Όσο αρκούμαστε με τα λιγότερα, τόσο πιο πλούσιοι και ευτυχισμένοι γινόμαστε.
Όταν τα πάθη, οι επιθυμίες και οι αδυναμίες κυριαρχούν στον άνθρωπο, τότε το μυαλό αρχίζει να λειτουργεί οδηγημένο από αυτά. Οι σκέψεις γίνονται επιθετικές και υφαίνουν ένα άλλο επίπεδο εγκλωβισμού του ανθρώπου, επειδή προσανατολίζονται κυρίως στους τρόπους που θα ικανοποιήσουν αυτά τα πάθη και τις αδυναμίες, αλλά σ’ εκείνο πια το επίπεδο, ο παράγων «ηθική», χάνεται. Με την εξαφάνιση του ήθους και της ηθικής, χάνεται η αρετή και η Ψυχή παύει να τροφοδοτεί το Πνευματικό της (αδιαίρετο) κομμάτι, το οποίο σιγά σιγά φθίνει. Της απομένει τότε μόνο το ενεργειακό (διαιρετό) της μέρος, το οποίο την τραβά και την βυθίζει στην πυκνή ύλη εγκλωβίζοντάς την οριστικά.